Rondreis Indonesië: Bali/Lombok/Gili

Hoi allemaal!

Hier dan eindelijk weer een bericht van ons! Zoals jullie weten zijn we na Australië naar Indonesië gegaan. Hier hebben we eerst een aantal dagen doorgebracht in het meest toeristische deel van Bali, namelijk Kuta/Legian. Bij aankomst merkten we al gelijk dat we in Azië waren: heel veel scooters, veel mensen die je een taxi aanbieden, het drukke verkeer waar ongeveer geen regels gelden en heel veel kleine en grote tempels. Hier zijn we in totaal 3 nachten gebleven om een beetje te acclimatiseren aan het nieuwe land en een vreemde cultuur. Al snel merkten we dat Kuta en Legian heel toeristisch is. Heel veel winkels van bekende merken waren er te vinden, iedereen doet zijn best om iets aan jou te kunnen verkopen en om de zoveel meter had je een spa waar alle toeristen zich dagelijks lieten verwennen. Heel mooi allemaal en ook wij hebben hier een keer gebruik van gemaakt, maar al snel besloten we dat we nu toch echt het echte Indonesië wilden gaan zien. Omdat de vader van Maarten en zijn vriendin ons over ongeveer 2 weken zouden opkomen zoeken besloten we om eerst naar het eiland Lombok te gaan dat ten oosten van Bali ligt. Het boeken van deze trip ging al gelijk op zijn Aziatisch. Langs de weg waren vele tentjes met toeristen informatie. In deze tentjes spraken ze echter zeer beperkt Engels en vertelden ze ons op bijna alles dat ze je dat inderdaad allemaal konden aanbieden voor een zeker voor hier zeer hoge prijs. Na wat afgedingd te hebben besloten we de gok maar te wagen. We boekten een ticket van Padangbai naar Gili Trawagan en een ticket terug van Senggigi naar Padangbai. Hierbij zat het vervoer van en naar Padangbai bij inbegrepen. De volgende ochtend stonden wij netjes klaar om 7:30 uur. Om 8:15 was er echter nog steeds niemand dus wij besloten er maar eens achteraan te bellen. "Oh sorry meneer we stonden bij hotel Losari ipv hotel Rosani". Oké, vooruit om 10 uur zouden we toch nog mee kunnen zodat we wel diezelfde dag nog in Gili Trawagan aan zouden komen. Om 9:55 uur komt er een man die samen met ons wacht op de bus, dus wij dachten laten we even checken dat we wel naar de juiste bestemming gaan. "Nee meneer u kunt niet heen naar Gili Trawagan en terug vanaf Senggigi". Wij snel naar het tentje toe, blijkt dat alles wat we geboekt hebben nu opeens weer niet kan. Dus alles maar omgeboekt en maar een retourtje Senggigi geboekt. Vervolgens werden we met een busje opgehaald dat zich op onmogelijke wijze door de meest smalle straatjes heeft weten te wurmen. Uiteindelijk in Padangbai aangekomen zijn we met de fastboat naar Senggigi gegaan. Dit scheen de beste manier te zijn omdat de Indische oceaan tussen Bali en Lombok erg ruig schijnt te zijn en er regelmatig boten zinken.

In Senggigi hebben we twee dagen verbleven en zijn we naar Mataram gegaan waar we de Water Palace en een tempel bezocht hebben. In de Lonely Planet stond dat dit gratis te bezoeken was en je alleen een vrije gift/donatie hoefde te geven. Bij de Water Palace aangekomen stonden 3 mannen met een schrift die zeiden dat we onze naam moesten opschrijven en ieder 20.000 rupiah moesten betalen. We vertrouwden het niet maar we betaalden toch maar. Daarna zijn we naar de tempel gegaan. Hiervoor moesten we eerst de weg oversteken, maar het was zo druk dat dat niet eens zo eenvoudig ging haha. Bij de tempel aangekomen kwam er opeens een oud mannetje met bloot bovenlichaam op ons afgerend met een schrift. Hier moesten we ook weer inschrijven en ook weer 20.000 rupiah p.p. betalen, terwijl het officieel toch echt een vrije gift was. Zo kregen we al snel te zien hoe hier met toerisme omgegaan werd, dus besloten we (puur uit principe) dat we nu even geen Engels meer spraken, de man niet begrepen en snel zijn weggelopen. Daarna zijn we naar het winkelcentrum gegaan waar we veel werden aangekeken. Ook gingen er mensen voor ons staan en een foto van ons maken. Wij denken dat ze nog niet zo vaak (lange) blanke toeristen gezien hebben, Mataram was namelijk totaal geen toeristische trekpleister. Daarna viel ook nog eens het licht uit in het gehele winkelcentrum waar we even met een zaklamp door de boekenwinkel waar we op dat moment waren door konden winkelen. Vervolgens hebben we de taxi teruggepakt. Hier is namelijk weinig tot geen openbaar vervoer en ben je eigenlijk genoodzaakt dingen met de scooter of taxi te doen.

Na 2 dagen in Senggigi verbleven te zijn, zijn we doorgegaan naar Bangsal van waar we de boot hebben gepakt naar Gili Air, de eerste van de drie wereldberoemde zon zee strand eilanden: de Gili's. Onderweg naar Bangsal reden we langs de prachtige kust van Lombok, een grote tegenstrijdigheid was de prachtige kust met prachtige stranden en mooie groene met palmboom begroeide bergen en de arme inwoners die langs de weg woonden in vaak niet meer dan hutjes die uit een paar houten palen en een golfplaat bestonden. Ook zagen we onderweg veel gezinnen bestaande uit een vrouw, man en twee kinderen die zich vaak op een scooter en vaak zonder helm vervoerden. Ja, dit is wel wat anders dan wat wij gewend zijn in Nederland waar alles vastgelegd is in regels haha. In Bangsal aangekomen werden we gelijk bestormd door een aantal mensen die ons een ritje met paard en wagen wilden aanbieden naar de haven. Wij besloten te gaan lopen aangezien het dichtbij was en de paarden en dieren hier in het algemeen niet geweldig behandeld worden. Vervolgens zijn we op een publieke boot gestapt waar we met ongeveer 30 man opzaten en ongeveer de enige toeristen waren. Met moeite kwamen we met onze tassen de boot op, een boot dat vol zat met goederen en zeker niet voor lange mensen gemaakt was. Uiteindelijk kwamen we in Gili Air aan. Een prachtig eiland, maar een stuk toeristischer dan we verwacht en gehoopt hadden. Veel restaurantjes, barretjes en hotels en heel veel toeristen. Bij aankomst kon je met paard en wagen naar je hotel gebracht worden. Ook dit hebben we lopend gedaan, want los van het feit dat het niet ver lopen was werden ook deze paarden niet goed behandeld. De hele dag lopen ze van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat heen en weer te sjouwen met een volgepakte kar vol toeristen met loodzware bagage en kunnen ze bijna niet rusten. Ook hebben we ze nog nooit drinken of eten zien krijgen en moesten dezelfde paarden elke dag weer opnieuw werken. Niet zo gek dus dat de gemiddelde leeftijd van deze paarden hier op slechts 3 jaar ligt! Na van dit prachtige eiland genoten te hebben en gegeten te hebben aan prachtige lighutjes aan het strand zijn we door gegaan naar het tweede Gili-eiland, Gili Meno. Dit was ons favoriete eiland. Prachtige witte stranden, niet al te veel toeristen en we hebben er mooi kunnen snorkelen. Vervolgens zijn we naar het laatste en meest toeristische eiland gegaan, Gili Trawagan. Ook dit was een heel mooi eiland, maar wel erg toeristisch weer. Al met al waren de Gili-eilanden een heerlijke ontspannende zon zee strand ervaring.

Hierna zijn we weer terug gegaan naar Senggigi, waar we nog een tempel aan de kust met zonsondergang bezocht hebben. Vervolgens zijn we weer teruggegaan naar Bali waar we naar het oosten gegaan zijn. Eerst zijn we twee dagen in Candidasa gebleven wat een mooie kustplaats is. Hier zijn we onder andere naar White Sand Beach gegaan. Hier zijn we met een scooter taxi heengegaan. Onderweg zijn we bij de chauffeur z'n huis gestopt omdat wij toch liever veilig met helm achterop wilden zitten. Verder kwamen we onderweg een tempel tegen waar heel veel wilde apen rondom zaten. Heel bijzonder om te zien. Daarna zijn we naar het strand gegaan wat een hele tocht was om te komen. Ook weten we eigenlijk niet waarom het White Sand Beach heet want het zand was eigenlijk best zwart haha.

De volgende dag hebben we een dagtrip met een taxi gedaan en zijn we naar het tempel complex Pura Lempuyang geweest waar we eerst met de auto een heel stuk de berg opreden en vervolgens de uiterste top van de berg (met vele honderden treden) beklommen hebben en onderweg alle 7 tempels bezocht hebben. Dit was een hele mooie ervaring, de hele klim omhoog duurde 2,5 uur en vele Balinezen deden dit ook om bij de bovenste tempel te kunnen bidden. Bijzonder voor ons was dat we zo goed als de enige toeristen waren die zich aan de klim waagden. Onderweg zag je ook vele zogenaamde porters lopen, wat mensen zijn die bagage voor anderen mee naar boven nemen tegen betaling. Zo zagen we een vrouwtje van een jaartje of 70 met een mand vol spullen op haar hoofd deze berg beklimmen en een andere vrouw met een zak cement van maar liefst 50 kilo (!) op haar hoofd de berg beklimmen. Dus ondanks dat het voor ons een beste klim was vonden we dat we niet mochten zeuren haha. De eerste tempel was echt heel mooi maar vooral ook het uitzicht, bovenop een berg uitzicht op een andere prachtige berg. Echt heel mooi was dit. Voor deze tocht hadden we een gids meegenomen omdat het er schijnbaar tussen de 6e en de laatste tempel veel apen waren. Het probleem was vooral 1 aap die behoorlijk agressief is. Deze wacht in het bos en bijt de mensen die langs lopen. Zo heeft de aap in de afgelopen drie maanden al zeker 30 mensen aangevallen en zelfs enkels gebroken. Toen we aan dit laatste stuk begonnen waren we wel een beetje bang aangezien de trap niet breed was, er mensen met geweren mee naar boven liepen en ze gezegd hadden dat de aap een paar minuten daarvoor nog gespot was. Gelukkig gebeurde er niets en kwamen we veilig samen met de menigte boven. Onderweg staarden een paar kindjes ons telkens aan en begonnen ze stiekem foto's van ons te maken. Wij stelden voor om met hun op de foto te gaan en hopela de hele familie wilde met ons op de foto haha. Onderweg waren er ook twee vrouwen uit de regio Sulawesi die vroegen of ze met ons op de foto mochten omdat wij de eerste Europeanen waren die zij ooit gezien hebben. Toch apart om te zien wat voor een bezienswaardigheid je bent als westerling in de minder toeristische delen van Bali. Op de weg terug naar beneden hoorden we weer dat de aap op de trap waar wij overheen moesten gesignaleerd was. Onze gids kreeg een nep geweer mee (wat de aap blijkbaar schijnt af te schrikken) en we gingen met twee andere vrouwen naar beneden die erg bang waren. Op een gegeven moment zagen we de aap zelfs in de verte voor ons op het pad lopen, wat het nog weer iets enger maakte. Dus extra blij waren we toen het helemaal goed gegaan was. Hierna hebben we nog de wereldbekende watertuinen van Tirta Gangga bezocht en zijn we vervolgens doorgereden naar Sidemen waar we 2 nachten verbleven tussen de prachtige groene rijstvelden.

Binnenkort een nieuwe update met onze Indonesische avonturen tot dusver! Tot de volgende keer!